Karin Janssen

Hoi hoi,
Ik ben dreamteam deelnemer Karin van den Brink-Janssen. Samen met mijn man en zoontje woon ik in Baarlo. Na een leven van overgewicht en een operatie in 2021 leef ik nu letterlijk en figuurlijk een lichter leven. Sporten heb ik, ook met overgewicht, altijd gedaan.  Maar jeetje…. Wat is het nu leuker en makkelijker om te doen!
In april 2023 lukte het me zelf, na maanden hard trainen, de 5 kilometer te rennen. Ik finishte als laatste; ze waren de linten al op aan het ruimen en de medailles waren op , maar ik was euforisch!
Na deze prestatie miste ik een doel om naartoe te werken en zo kwam het hardlopen op zijn gat te liggen.
Tot ik in september een appje kreeg van mijn nicht dat ze was toegelaten tot het dreamteam en de vraag of dit niet ook iets voor mij zou zijn. Na een dagje nadenken deelde ik dit met mijn man. Hij was ook enthousiast en moedigde me aan om mijn motivatie te sturen. Daar was zo in een keer een nieuw doel; de 10 kilometer op de Venloop 2024! 
En zo kwam het dat ik een week later mocht starten met het Venloop dreamteam.

En zo zit de vastelaovend er al op en is het nog maar 5 weken tot de Venloop.
Waar we in september van start gingen als vreemden van elkaar, zijn we gegroeid naar een dreamteam familie.

We vieren successen en zijn er voor elkaar als het even tegen zit. Heel fijn!
Onder begeleiding van Henk hebben we, door weer en wind, al heel wat kilometers gemaakt.
Dat trainen in de winter vond ik niet erg, maar wat is het heerlijk dat het voorjaar er aan komt en de vogeltjes weer te horen fluiten!
De Berden voorjaarsloop van 7,5 kilometer staat dus ook voor de deur.
Door een knieblessure loopt het allemaal even niet zo vlotjes, maar ik ga hem proberen uit te lopen.
En zo ook de Venloop op 24 maart.
Samen met mijn dreamteam familie die finish halen en dan samen met Henk en Vivian proosten! Dat is mijn doel waar ik voor ga! 

 April 2024:
Tijd om een laatste blog te schrijven.
Ik neem jullie mee naar de weken voor de Venloop, de Venloopdag en de weken na de Venloop.

3 maart:
De Berden Voorjaarsloop. Wat was ik zenuwachtig… Ik had er zin in, was er misselijk van, vond het spannend, nam me voor om te genieten en rustig van start te gaan.
Dat rustig starten lukte helaas niet. Ik liep me meeslepen met de massa. Na een kilometer of 3 stopte mijn muziek ermee en had ik pijn aan mijn knie. Ook was het was warm! Heerlijk voor de toeschouwers, voor mij als renner was het minder prettig en onwennig na een winter trainen. Doorzetten, af en toe even lopen en me herpakken. Zo lukte het om de finish te halen. Heel blij met deze mooie medaille. Wat een leuk evenement, die Berden Voorjaarsloop! 
Na deze loop begon ik te twijfelen. Kan ik de 10 wel aan? Moet ik niet terug naar de 5 kilometer met mijn knieblessure?
Trainer Henk en coördinator Vivian bleven alle vertrouwen hebben en daardoor bleef ik voor de 10 kilometer gaan.

13 maart:
1,5 week voor de Venloop.
We gingen deze avond parcoursverkenning doen.
Doel was rustig lopen, luisteren naar mijn knie en even lopen als deze op zou spelen.
Dit lukte! Wauw!! Ik ga de 10 kilometer doen!
Niet meer met een doelstelling qua tijd, zoals ik voor mijn knieblessure had.
Uitlopen zoals ik deze avond met de parcoursverkenning had gedaan was mijn nieuwe doel.
Ik voelde me geweldig!

24 maart 2024
De dag van de Venloop is aangebroken.
Ik heb een goede nachtrust gehad na de pastaparty van gisteren.
Mijn knie is wederom goed getapet, dank je wel Lotte!
Alle spullen lagen de avond van tevoren al klaar, dus ik hoefde alleen nog te ontbijten.
Het reizen met de bus naar Venlo was erg ontspannen. Met dank aan Arriva, die gratis vervoer aanbood tijdens deze Venloopdag!
Ik kwam ruim op tijd aan in Venloop en ben toen nog even naar de jeugdlopers gaan kijken. Wat waren het er veel! De jeugd heeft de toekomst!

Tijd om te verzamelen met het dreamteam. We konden terecht op het kantoor van Bij Nabben, welzijn en financiën. Dank je wel Daisy! Deze toplocatie was versierd en hing vol met aanmoedigingen, super!
De tijd vloog…
Een teamfoto maken, nummer opdoen, muziek klaarzetten en warm lopen.
Nog even hele mooie woorden van Henk en Vivian, elkaar succes wensen en naar de start.
Genieten! Dat was het allerbelangrijkste voor de komende 10 kilometer!
Ik voelde me de hele ochtend vrij rustig, maar zo net voor de start voelde ik toch spanning.
Het startschot klonk en het ging beginnen.
Een rollercoaster… Zo heb ik die 10 kilometer ervaren.

Ik neem jullie mee in mijn gedachten tijdens de Venloop.
Rustig starten is gelukt.
Auw, mijn knie doet pijn.
Wat een mensen langs de kant.
Lekker het regent een beetje dus veel zuurstof.
He, daar staan mijn ouders, zwaaien!
Poeh… ik ben pas op de helft.
Wat fijn dat je er even staat, Henk!
Doorzetten, stap voor stap.
Waarom wilde ik dit?
Jaaaa!!! Daar staan mijn allerliefste mannen! Luf joe!
Auw, mijn knie doet steeds meer pijn.
Even lopen.
Gelukkig ben ik niet de enige.
Even een gezellig praatje met een andere loopster.
Nog 2 kilometer.
Wat fijn dat dit nummer er nu opkomt, doet me goed.
Even een andere loopster een tip geven tegen zij-pijn.
Ik kan niet meer, even lopen.
Kom op, de parade is in zicht.
Wauw! Het zonnetje begint te schijnen.
Auw, mijn knie.
Pohhh… wat veel mensen staan hier aan te moedigen.
Die Parade is eigenlijk best lang.
Kom op, de laatste meters.
De finish in zicht.
Auw, ik heb veel pijn.
IK FINISH!!!!

Even stort ik in en voel ik alle pijn. Dan staan daar Henk en Vivian met een medaille voor me klaar.
Het voelt heel onwerkelijk om deze te ontvangen. Op naar het park naar mijn Dreamteam maatjes.
Felicitaties, knuffels en blijdschap ten top. We hebben het gedaan!
Ik ben super trots op iedereen!

Ieder van ons vult de rest van de dag anders in. De ene heeft rust nodig, de andere gaat naar vrienden en ik ga de halve marathon lopers aanmoedigen. Ik heb staan klappen en aanmoedigen van de eerste tot en met de laatste loper. Pijn aan mijn handen van het klappen en de kou, maar ze verdienen het stuk voor stuk!
Daarna naar huis. Lekker douchen, eten en naar bed.

25 maart:
The day after.

Mijn lijf voelt, buiten mijn knie, eigenlijk heel goed.  Even appen met de anderen om te vragen hoe het daar gaat. Spierpijn is een veelvoorkomend antwoord, maar verder is er veel euforie.
Die euforie heb ik zelf niet. Ik heb, door mijn blessure, niet echt genoten. Ik ben meer aan het overleven geweest. Ik spreek meteen met mezelf af dat ik volgend jaar weer mee ga doen. Dan wil ik, blessurevrij, gaan genieten!!

3 april:
Afscheidsavond Dreamteam.
Tijdens deze avond hebben we nagepraat, plannen gemaakt, waren er mooie woorden en presentjes, hebben we gelachen en gehuild. Deze dreamteam familie blijft bestaan!

Venloop Dreamteam organisatie, dank jullie wel!
Wat een eer om hier deel van uitgemaakt te mogen hebben! Ga zo door!
Ik hoop dat nog heel veel mensen deel uit gaan maken van dit fantastische initiatief!

Ow, en nog een dingetje…. de medaille hangt in de woonkamer en ben er toch wel een beetje trots op aan het worden.