Tamara

Ik ben Tamara Hovens en ben 56 jaar. Ik woon in Kessel en heb 2 kinderen van 27 en 23.

In 2011 heb ik de 10 kilometer al eens  gelopen, maar kort daarna ben ik door mijn rug gegaan. Mede doordat ik hierna niet meer pijnvrij kon lopen, heb ik de motivatie om nog een keer mee te doen, niet meer kunnen vinden. Dat terwijl ik het wel ontzettend leuk vind.

Begin dit jaar stond de wereld op zijn kop. Er werd een kwaadaardig melanoom gevonden in mijn been. Gelukkig is nu alles onder controle alleen mijn conditie is weg.

Mede hierdoor is de knop omgegaan en ben ik ontzettend gemotiveerd om met de hulp en het enthousiasme van de dreamteam leden en de trainers het lopen weer op te pakken en op 30 maart de 10 kilometer weer te voltooien.

Hoi,

Hier een update van de voorruitgang bij ons dreamteam. We begonnen heel onwennig met elkaar in september, maar al snel was er een ontzettend grote klik in de groep. We vieren met z’n allen de successen, maar steunen elkaar ook als het even niet goed gaat. We hebben één heel groot gemeenschappelijk doel. Op 30 maart met zijn allen de 10 km halen.

Onder begeleiding van onze 2 super trainers Guido en Pascal kwam ik erachter dat ik niet te snel moet willen en op tijd toegeven als iets niet gaat. Ik ga nu dan ook met heel veel plezier trainen en heb de lol in het lopen weer terug!

Ik had in september niet gedacht dat we nu al zo ver zouden zijn. Ik ben dan ook super trots op ons allemaal. En vooral ook op onze trainers die ons toch maar steeds motiveren. En niet te vergeten Vivian die met haar enthousiasme ons overal mee helpt.

Op naar 30 maart. Ik heb er alle vertrouwen in dat het lukt. Ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat ik in deze mooie groep mag zitten.

Tamara

Van in juni 2024 zeggen ‘nee dat red ik nooit’ tot ……

16 maart 2025 de Berden Voorjaarsloop. Kriebels of ik wel 7,5 km achter elkaar kan lopen. Pascal en Guido hadden alle vertrouwen. Maar toch…. Het ging super goed. Met tot mijn eigen schrik een tweede plaats. Toen al trots op iedereen. En dan ineens is het 30 maart 2025.

’s Ochtends toch wel wat kriebels. Ben ik niets vergeten? Wat voor kleren moet ik aan? Het is 12 graden, maar het waait. Pascal gaf aan: korte broek en korte mouwen. Wat ben ik blij dat ik geluisterd heb.

In het startvak helemaal de kriebels van alle drukte en dan het startschot…

Langzaam starten zegt Pascal. Toch heb ik na 1,5 kilometer gevraagd of ik goed ben gestart. Ja ja je kunt nog praten was het antwoord. Wat een belevenis al die mensen en al die muziek.

En wat fijn dat Pascal meeliep. Híj geeft aan dat ik aan de laatste kilometers begonnen ben. En roept me toe ‘kom op’. Toen kreeg ik het pas echt zwaar.

Maar ik heb het gered en ben super trots op mezelf. Maar nog veel trotser op ons allemaal. We hebben allemaal goed gelopen.

Wat een geweldige groep vormen we met z’n allen. Van lachen en huilen en iedereen er doorheen slepen.

En wat een respect voor Viv, Pascal en Guido die alle problemen voor ons opgelost hebben en ons helemaal ontzorgd hebben. Helaas was Guido er zondag niet bij, maar ook hij moet aan zichzelf denken.

Meiden en Pascal en Guido wat ga ik jullie missen.

Groetjes Tamara.